Στην Παταγονία του 1960 μια οικογένεια φιλοξενεί στην πανσιόν της ένα Γερμανό γιατρό, ο οποίος υπόσχεται να βοηθήσει τη μικρή κόρη της στην καθυστερημένη ανάπτυξή της. Εκείνη, όπως και η μητέρα, συμφωνούν, αλλά ο πατέρας αντιδρά έντονα, ενώ παράλληλα μια πράκτορας της ισραηλινής Μοσάντ αναζητά στην περιοχή τα ίχνη του ναζί εγκληματία Γιόζεφ Μένγκελε. Ιστορία ενηλικίωσης, μελέτη της γοητείας του κακού και καίρια ιστορική καταγραφή συνδυάζονται σε ένα χαμηλότονο, καλοζυγισμένο ψυχολογικό θρίλερ βασισμένο σε αληθινά γεγονότα.
Βραβευμένη με τη Χρυσή Αθηνά στις Νύχτες Πρεμιέρας και το Μεγάλο Βραβείο του τμήματος Εβδομάδα Κριτικής στις Κάνες για το «XXY» (2007 ), την ιστορία μιας νεαρής κοπέλας με αδιευκρίνιστη σεξουαλική ταυτότητα, η Αργεντινή σκηνοθέτις και συγγραφέας Λουτσία Πουέντζο επανέρχεται σε μια ιστορία επώδυνης ενηλικίωσης. Αυτήν της 12χρονης Λίλιθ, η οποία μοιάζει πολύ μικρότερη από την ηλικία της, κάτι που της δημιουργεί συνεχή προβλήματα στη σχολική καθημερινότητα.
Ένας μυστηριώδης Γερμανός γιατρός προσφέρεται να τη βοηθήσει, κάτι που αμέσως τη γοητεύει, ενώ γρήγορα αρχίζει να γίνεται ελκυστική ιδέα και για την έγκυο μητέρα της. Οι ισχυρότατες επιφυλάξεις του πατέρα θα διαταράξουν την οικογενειακή γαλήνη, ενώ την ίδια στιγμή, καθώς βρισκόμαστε στην Παταγονία του 1960, μια πράκτορας των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών αναζητά στην περιοχή τα ίχνη του ναζί εγκληματία Γιόζεφ Μένγκελε.
Από τη μία οι έννοιες της κανονικότητας, της ομοιομορφίας και της κοινωνικής αποδοχής και από την άλλη η σκοτεινή γοητεία του κακού. Με φόντο ένα ειδυλλιακό όσο και απειλητικό τοπίο, η Πουέντζο ισορροπεί χωρίς εξάρσεις τα διαχρονικά θέματά της, φυτεύοντάς τα ως επίκαιρα ερωτήματα σε μια ιστορικά συννεφιασμένη εποχή (η μεταπολεμική Λατινική Αμερική ως «ημιεπίσημος» χώρος φιλοξενίας καταζητούμενων ναζί).
Παράλληλα χαρτογραφεί τους χαρακτήρες τους ως ψυχολογικές γκρίζες ζώνες και δεν χαρίζει σε κανέναν ταμπέλες αθώου και θύτη, θύματος και ψυχοπαθολογικής περίπτωσης. Οι βιβλικές και μυθολογικές αναφορές (τα ονόματα Λίλιθ και Εύα ), όπως και η αντιπαράθεση της κατασκευής της «τέλειας» κούκλας από τον πατέρα με τη δημιουργία της άριας φυλής από τον Μέγκελε, λειτουργούν αποτελεσματικά σε αλληγορικό επίπεδο, ενώ μεγάλο μέρος της ιστορίας βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, τα οποία η Πουέντζο κατέγραψε πρώτα σε δικό της μυθιστόρημα και κατόπιν στο σενάριο της υπνωτιστικά σαγηνευτικής ταινίας της. Δέκα βραβεία της Αργεντίνικης Ακαδημίας Κινηματογράφου και συμμετοχή στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Κανών.
πηγή: athinorama.gr
